Ο Εραστής της Κομμώτριας (Le Mari de la Coiffeuse)

Προβολή με αφορμή την Εθνική Εορτή της Γαλλίας, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος.

Σκηνοθεσία: Πατρίς Λεκόντ
Πρωταγωνιστούν:  Ζαν Ροσφόρ, Άννα Γκαλιένα, Ρολάν Μπερτάν, Ιβελίν Αϊλό
Διάρκεια: 82’
Έτος παραγωγής: 1990

Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις σε κάποιον που δεν το έζησε τι σήμαινε ο ερχομός του «Εραστή της Κομμώτριας» στις μεγάλες οθόνες του 1990. Λες και έφερνε ολομόναχος τη νέα ευρωπαϊκή δεκαετία, λες και φρόντιζε το σινεμά εκείνης της εποχής να γνωρίσει μεμιάς τι θα πει νοσταλγική γοητεία, μελωδικό πάθος, εμμονική πειθώ, ρομαντική έξαψη. Ο Πατρίς Λεκόντ είχε φορμαριστεί μεν με τον (βασισμένο σε βιβλίο του Ζορζ Σιμενόν) «Κύριο Ίρ» της προηγούμενης χρονιάς, εντούτοις, αλήθεια, κανείς δεν πρέπει να περίμενε από μεριάς του μια ταινία σαν και τούτη.

Κι όμως… Θες ήταν ο κόσμος ακόμη αμόλυντος και κοίταζε μόνο την οθόνη εμπρός του, θες το κοινό ήταν απροετοίμαστο (μα τόσο εύφορο) ώστε να φιλοξενήσει μια -έξοχα- φετιχιστική ματιά σαν και τούτη, θες οι αξέχαστες αραβικές μελωδίες και ο Μάικλ Νάιμαν στο σάουντρακ, θες το «ανδρικό βλέμμα» που μπορούσε ακόμη τότε να μην είναι τόσο αρνητικά φορτισμένο και το «αντικείμενο του έρωτα» τόσο θετικά διακείμενο; Ποιος ξέρει; Μπορεί όλα να ήταν πιο καινούρια τότε, μπορεί κι ο κόσμος να μπορούσε ακόμα να ερωτευθεί τον κόσμο μιας ταινίας.

Ό,τι κι αν ισχύει απ’ όλα τα παραπάν, γεγονός παρέμεινε – και για κάποιους παραμένει – ότι ο «Εραστής» αυτός ευτύχησε στην εποχή του, γονιμοποίησε την ίδια την πορεία του δημιουργού της στην δεκαετία, χάρισε στον βετεράνο γίγαντα Ζαν Ροσφόρ έναν θεσπέσιο πρωταγωνιστικό ρόλο και αρωμάτισε έκτοτε με πούδρα και κολόνια τις ζωές πάμπολλων σινεφίλ. Καλωσορίστε τον, ξέρει να ανταποδίδει. Ηλίας Δημόπουλος